Czy panowie nie rozumieją, że to wszystko byli podludzie, a nie tacy ludzie jak panowie i ja

Jego matką była Niemka, zaś ojcem - aptekarz ze zasymilowanej rodziny żydowskiej^[1][2]. Po wstąpieniu do niemieckiej armii w 1910, został szybko oficerem artylerii^[3]. Na początku I wojny światowej służył w 6. pułku artylerii pieszej na froncie zachodnim, lecz wkrótce zgłosił się do przeniesienia do lotnictwa. Odbył w 1915 szkolenie obserwatora lotniczego i służył początkowo w tym charakterze. Od jesieni 1916 był adiutantem komendanta szkoły lotniczej w Alt-Autz w Kurlandii. Awansowany do stopnia kapitana, od października 1918 roku dowodził przez krótki okres 6. Dywizjonem Myśliwskim (Jagdgruppe 6)^[4]. Za zasługi bojowe został odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy, a następnie I klasy. Po zakończeniu wojny, służył w ochotniczym dywizjonie 412, strzegąc granicy wschodniej Niemiec w składzie Grenzschutz Ost, następnie od stycznia 1920 dowodził policyjną eskadrą lotniczą w Królewcu. Kiedy zabroniono lotnictwa policyjnego w Niemczech po Traktacie Wersalskim, w 1921 roku zrezygnował ze służby i rozpoczął pracę w lotnictwie komunikacyjnym^[5].

więcej>>> na wikipedii

Milch utworzył małe przedsiębiorstwo lotnicze Lloyd Ostflug w W.M. Gdańsku, należące do związku Lloyd Luftdienst, zajmujące się przewozami do państw bałtyckich. W 1923 został dyrektorem linii lotniczej Danziger Luftpost – następcy Lloyd Ostflug. Po przejęciu tej firmy przez Deutsche Aero Lloyd, Milch przeniósł się do konkurencyjnej linii lotniczej Junkers Luftverkehr, której został dyrektorem. Po jej połączeniu z Deutsche Aero Lloyd w 1926, został pierwszym dyrektorem nowo powstałych linii Lufthansa (Deutsche Luft Hansa)^[6]. W latach 30. nabył majątek ziemski, o powierzchni 300 hektarów, położony we wsi Suchy Dwór, 5 km na południe od Wrocławia.

Współpracował z Göringiem przy tworzeniu Luftwaffe. W 1933 roku został zastępcą Göringa w randze sekretarza stanu w Ministerstwie Lotnictwa Rzeszy (RLM), odpowiedzialnym za produkcje zbrojeniową^[7]. W tym czasie rodzina Milcha była poddana śledztwu Gestapo w związku z pogłoskami, iż jego ojciec jest Żydem. Göring rozwiązał problem, zmuszając matkę Milcha do podpisania oświadczenia, iż jej mąż nie jest biologicznym ojcem Erharda. Przy okazji miał się wyrazić: „O tym, kto w Luftwaffe jest Żydem, decyduję ja”. W dniu 30 stycznia 1937 został odznaczony przez Adolfa Hitlera złotą odznaką partyjną NSDAP^[8].

1 listopada 1938 mianowany został generałem pułkownikiem. Od 24 października 1938 do 7 stycznia 1945 pełnił funkcję generalnego inspektora Luftwaffe. Od 12 kwietnia do 10 maja 1940 roku dowodził 5 Flotą Powietrzną w Norwegii. Po zakończonej sukcesem operacji desantowej w Norwegii, odznaczony został Krzyżem Rycerskim^[9]. 19 lipca 1940 roku, wspólnie z Albertem Kesselringiem i Hugo Sperrlem, został awansowany do stopnia feldmarszałka^[10]. W następnym roku, po śmierci generała Ernsta Udeta, został Inspektorem Generalnym Lotnictwa (Generalluftzeugmeister), odpowiadającym za rozwój techniczny lotnictwa i produkcję lotniczą w Niemczech. Na tym stanowisku zapewnił wysoki poziom produkcji mimo poprzednich błędnych decyzji podejmowanych przez Udeta. Ernst Udet przygwożdżony raportem Milcha o karygodnych zaniedbaniach praktycznie prowadzących do przegranej Luftwaffe popełnił samobójstwo^[11].

Wspólnie z Goebbelsem i Himmlerem starał się w 1944 o odwołanie Göringa za mizerne rezultaty działań Luftwaffe na froncie wschodnim. Zamiar ten nie powiódł się i Milch został zmuszony w sierpniu 1944 roku do rezygnacji ze stanowiska, po czym został zastępcą Alberta Speera^[12].

Pod koniec wojny Erhard Milch dostał się do niewoli brytyjskiej, został aresztowany 4 maja 1945 podczas pobytu w jednym z dworów w Neustadt nad Morzem Bałtyckim. Kiedy przesłuchujący go oficerowie brytyjscy wspomnieli o okrucieństwach i zbrodniach popełnionych na więźniach w obozach koncentracyjnych w Buchenwaldzie i Bergen-Belsen, Milch cynicznie odrzekł: Czy panowie nie rozumieją, że to wszystko byli podludzie, a nie tacy ludzie jak panowie i ja ^[13] W reakcji na te słowa jeden z oficerów brytyjskich wyrwał Milchowi z dłoni buławę marszałkowską i kilkoma ciosami rozbił mu ją na głowie, dotkliwie raniąc – Milcha przewieziono do szpitala wojskowego^[14]. Władze brytyjskie trzy lata później wpłynęły na Royal Air Force, aby przeprosiła Milcha za ten epizod, uzasadniając to naruszeniem przepisów dyscyplinarnych przez przesłuchujących go oficerów.

Osądzono go podczas jednego z procesów norymberskich, tzw. procesie Milcha. 17 kwietnia 1949 skazano go na karę dożywotniego więzienia za deportację cudzoziemskich robotników^[13] i zbrodnie przeciwko ludzkości^[13]. Uchylono natomiast zarzut deportacji i torturowania węgierskich Żydów, ponieważ ich deportacja nastąpiła już po dymisji Milcha ze stanowiska sekretarza stanu i Generalnego Zbrojmistrza Luftwaffe^[13]. Tak wysoki wyrok spowodowany był również postawą Milcha, który nie zgodził się być świadkiem oskarżenia^[15].

Z więzienia został zwolniony 28 czerwca 1954 roku. Następnie pracował jako doradca w przemyśle samochodowym RFN w Wuppertalu, gdzie zmarł 25 stycznia 1972 roku^[16].

źródło>>> na wikipedii